Zaktualizowano: 29 sierpnia, 2023 at 08:44 pm
Róże, od wieków znane jako „królowe kwiatów”, pełnią ważną rolę w estetyce krajobrazu, dodając mu wyjątkowego charakteru i uroku. Wybór odpowiednich kwiatów do ogrodu może być jednak zadaniem trudnym, biorąc pod uwagę zróżnicowanie gatunków i odmian. Niesłabnącym zainteresowaniem cieszą się róże parkowe, które nie tylko przyciągają wzrok, ale także potrafią przetrwać wiele sezonów, ciesząc oko pięknymi kolorami. W poniższym artykule przyjrzymy się bliżej ich potrzebom hodowlanym, a także zasadom pielęgnacji. Znajomość tych aspektów pozwoli Ci wybrać idealne kwiaty do Twojego ogrodu.
Róże parkowe charakteryzują się krzewiastym pokrojem i nie potrzebują dodatkowego wsparcia w postaci podpór. Dodatkowym atutem krzewów z tej grupy jest ich odporność na mrozy i choroby. Nie są to jednak róże do małych i wąskich ogrodów lub ogrodów frontowych, gdzie całkowicie zacieniałyby przestrzeń. Z kolei ciągłe przycinanie ich do pożądanych rozmiarów może spowodować, że nie będą one kwitnąć.
Jakie odmiany wybrać i gdzie je zasadzić?
Róże parkowe długo kwitnące mogą być sadzone jako solitery na obszarach trawiastych lub w towarzystwie innych bylin. Bujnie rosnące krzewy róż parkowych, a także niektóre naturalne gatunki botaniczne, które szybko osiągają wysokość ponad dwóch metrów, doskonale prezentują się w towarzystwie bzów, jaśminowców, forsycji, a także pigwy i innych krzewów o podobnym wyglądzie. Doskonale nadają się do obramowania większych ogrodów. Pojedyncze gatunki lub odmiany można sadzić w rzędzie lub naprzemiennie, ale zawsze na mniej więcej tej samej wysokości. W sezonie wegetacyjnym róże doskonale zamaskują to, czego nie chcemy w ogrodzie eksponować. Pachnące odmiany z kolei najczęściej sadzi się wzdłuż ścieżek, ale w taki sposób, aby nie przeszkadzały przechodniom.
Do szczególnie polecanych odmian róż parkowych należą: Graham Thomas, Abraham Darby, Mary Rose, Louise Odier, Frühlingsgold, Charles de Mills, Jacques Cartier, Madame Hardy, Mrs John Laing, Westerland, Lichtkönigin Lucia, Jubilee Celebration. Doskonale czują się na pełnym słońcu, ale jeżeli nie da się zapewnić im takich warunków, to warto sięgnąć po inne odmiany, które tolerują półcieniste lub zacienione stanowiska. Należą do nich: Ballerina, F. J. Grootendorst, Lichtkönigin Lucia, Paganini oraz Port Sunlight.
Jak sadzić i pielęgnować róże parkowe?
Jeśli w wybranym miejscu znajduje się próchniczna gleba gliniasta lub gliniasto-piaszczysta, nie są konieczne żadne działania poza odchwaszczaniem. W przeciwnym razie należy wykonać dołek o głębokości co najmniej 30 cm i wymiarach 40×40 cm, a następnie wypełnić go kompostem.
Róże parkowe długo kwitnące sadzi się od połowy października do końca listopada. Sadzenie wiosenne musi nastąpić przed rozpoczęciem kwitnienia, tj. do marca. Pomiędzy krzakami należy zachować 1,5 m odległości. W pierwszej kolejności należy przyciąć krzywe i połamane korzenie lub namoczyć różę w wodzie przez kilka godzin. Następnie wystarczy umieścić krzew we wcześniej przygotowanym dołku, docisnąć i podlać. W grudniu warto też dodać wiadro kompostu. Następnie, na początku marca należy usunąć słabe pędy pozostawiając tylko najsilniejsze i skrócić je jeszcze do około 20 cm długości.
Krzewom róż pozwala się swobodnie rosnąć, a obumarłych kwiatostanów nie usuwa się — jest to niewykonalne ze względu na ich rozmiar. Ponadto przez kilka lat po posadzeniu nie wykonuje się żadnego przycinania w okresie wiosennym, jedynie przycina się uszkodzone pędy.