Zaktualizowano: 10 grudnia, 2023 at 09:11 pm

Różne tutoriale jak narysować kota:

(kliknij w miniaturę tutorialu, żeby rozwinąć cały tutorial)

Tutorial 1: Jak narysować kota krok po kroku.

1. Zacznij od oczu. Narysuj dwa kółka koło siebie, podobnej wielkości. Nie przejmuj się, jeśli na tym etapie lub którymkolwiek później coś wyjdzie Ci nie równo, na skończonym rysunku kota nie będzie to wcale, lub jedynie minimalnie widoczne, kotek wyjdzie i tak bardzo ładny 🙂

2. Teraz dorysuj źrenice oczu kota i wewnętrzne kąciki. Zwróć uwagę na kaształt źrenic, na tym rysunku mają kształt pękatych migdałów. Dzięki temu kot, którego rysujemy, będzie miał żywe i ciekawskie spojrzenie.

3. Pod oczkami narysuj nosek i buźkę kotka. Kotek ma trójkątn nosek i buźkę w kształcie odwróconego „Y”.

4. Teraz obrysuj klształt kota. W tym tutorialu rysujemy tylko kocie popiersie, także narysuj kształt głowy i kawałek tułowia.

5. Następnie dorysuj uszka kota.

6. Wymaż linię tam, gdzie uszka zrastają się z głową. Dzięki temu nie będą tak sztucznie od niej odcięte.

7. Narysuj pyszczek kota. w tym celu poprowadź delikatne linie od kącików oczy kota do górnych kącików trójkąta nosa kota. Te linie wyznaczą płaszczyznę grzbietu nosa. Następnie, również delikatną linią, obrysuj kształt pyszczka, tak jak na rysunku powyżej.

8. Najważniejsza część kota, która nada Twojemu rysunkowi stylu i wyrazu: wąsy. Narysuj wąsy, możesz poeksperymentować z ich kształtem. Albo długie i falujące, albo krótsze i bardziej rozkrzaczone.

9. To ten moment, w którym nasz rysunek nabiera życia. Narysuj kreseczki, które będą sierścią kota: trochę wokól oczu, trochę z boku tułowia. Możesz też narysować kilka kresek sugerujących wklęsłość ucha.

10. Dorysuj wibrysy także nad oczami kota.

11. Jeśli chcesz, możesz dorysować także kilka serduszek, albo inny wzór blisko Twojemu sercu – np. kwiatki, motylki itp.

Koniec! 🙂

Tutorial 2: Jak narysować kotka krok po kroku:

1. Zacznij od narysowania kształtu fasolki. To będzie nasz kotek. Staraj się narysować tą fasolkę lekko, nie przyciskając za bardzo ołówka lub kredki do papieru. Chodzi o to, żeby dało się ewentulanie wymazać potem niepotrzebne linie. Nie przejmuj się nierównymi liniami, wszystkie nierwówności będzie można poprawić później, lub zostawić, tak jak są. Możesz eksperymentować z rysowaniem tych fasolek w różnych kształtach, raz odgiętych w jedną stronę, raz w drugą. Z każdej fasolki wyjdzie wtedy inny kotek :

2. Na cieńszym końcu fasolki (lub obojętnie na którym, jeśli Twoja fasolka jest mniej więcej równa z obu stron), narysuj oczka, nosek i (najlepiej uśmiechniętą) buźkę.

3.Pora dorysować łapki. Dwie z przodu i dwie z tyłu. Żeby w efekcie końcowym nasz kotek wyglądał mięciutko i puszyście, zwróć uwagę na to, żeby żadna linia nie tworzyła ostrych załamań, niech wszystkie kreski płyną miękko. Możesz też zaznaczyć na końcu łapek paluszki lub pazurki kotka, doda mu to uroku:

4. Najważniejszy atrybut zadowolonego i ciekawskiego kotka: podniesiony ogon. Dorysuj puszysty ogonek:

5.Teraz pora dorysować uszka:

6.Teraz pogrub kontur kota:

7.Następnie dorysuj długie, falowane wąsy:

8. Twoj rysunek ma już teraz wszystkie niezbędne elementy kotka. Teraz możesz jeszcze usunąć niepotrzebne linie i (jeśli masz ochotę) przyozdobić kotka np. gwiadkami:

Koniec! 🙂

3. Tutorial: Jak narysować małego kotka z motylkiem:

1. Zacznij rysunek kotka od oczu. Narysuj dwa kółka, a w każdym z nich kolejne, dość duże kółko – to będą szeroko otwarte źrenice zaciekawionego kotka:

2. Następnie narysuj buźkę i nosek. Nosek kształtem przypomina trochę serduszko:

3. Obrysuj kształt ciała kotka, uwzględniają uszka, tak jak na rysunku poniżej:

4.Kolejnym etpem jest dorysowanie łapek i ogonka. Możesz tak samo jak ja na końcu łapek zaznaczyć paluszki – doda to kotkowi uroku:) :

5.Teraz wymaż niepotrzenbne linie (oddzielające tłów kotka od jego łapek i ogonka):

6. Pora dorysować wąsy! :

7. W tym kroku zrób dwie rzeczy: dorysuj na mońcu ogonka małego motylka oraz pokoloruj źrenice kotka, zostawiając trochę białego na górze, tak, żeby kotek wyglądał na wpatrzonego w motylka:

8. W kolejnym kroku pokoloruj tło, nie zamalowując ani kotka, ani motylka:

9.Następnie dorysuj ciemniejsze trójkąciki w środku uszek kotka na całym ciele kotka dorysuj piękne pręgi:

10. Na sam koniec możesz pogrubić kilka lini ciemniejszym kolorem. Doda to rysunkwi kontrasu i sprawi, że będzie troszę trójwymiarowy:

Koniec! 🙂

Jak narysować kota?

W tym obszernym artykule znajdziesz przydatne informacje na temat rysunku kota oraz kilka darmowych tutoriali, z kótrych dowiesz się, jak narysować kota krok po kroku. Na końcu są też kolorowanki z kotkami w formie pdfów do pobrania i wydrukowania. Jeśli interesuje Cię tylko wybrana część tego artykułu lub konkretny tutorial, skorzystaj ze spisu treści poniżej, żeby przejść od razu do wybranego miejsca.

Dlaczego kot jest ważny? Krótko o relacji kot – człowiek.

Od niepamiętnych czasów towarzyszem człowieka jest kot. Kiedy dokładnie koty zostały udomowione, tego nie wiadomo. Niedawno jeszcze sądzono, że koty zostały udomowione w Starożytnym Egipcie. Naukowcy jenak raz po razie odkrywają coraz to nowsze dowody na to, że przyjaźń łącząca gatunek ludzki z kocim jest jeszcze dużo starsza niż Starożytny Egipt. Obecnie najstarsze wykopaliska archeologiczne potwierdzające obecność kota w ludzkim życiu zostały odkryte na Cyprze i liczą sobie ok 9500 lat. Znaleziskiem tym są starannie pochowane zwłoki człowieka i kota, a szczątki obu ciał złożonych obok siebie udekorowane są muszlami, polerowanymi kamykami i innymi, drobnymi przedmiotami. Odkrycie to jest podstawą domysłów na temat tego, jak niezwykle ważna musiała być relacja pomiędzy tymi dwiema istotami różnych gatunków – człowiekiem i kotem. Tradycją obecną w wielu kulturach całego świata było chowanie razem ze zmarłym do grobu różnych artefaktów, które miały się przydać po przejściu na drugą stronę. Czasem były to skarby. Czasem chowano razem małżonków. Ten konkretny człowiek, żyjący prawie 10 tysięcy lat temu na Cyprze, chciał po śmierci wybrać się na drugą stronę ze swoim ukochanym kotem. Nie umiem sobie wyobrazić większego hołdu dla przyjaźni, niż chęć trwania razem na wieczność.

Ile kotów, tyle znaczeń – symbolika kota

Ponieważ koty są od tysiącleci elementem praktycznie wszystkich kultur i dziedzin sztuki, symbolika kota jest niezwykle rozbudowana. Oto różne znaczenia, jakie niesie ze sobą kot w sztuce:

• Niezależność i wolność:To chyba jedne z najczęstszych skojarzeń z kotami.Zwierzęta te często są odnośnikami do tych wartości, ponieważ potrafią samodzielnie myśleć i działać. W przeciwieństwie do psów słyną ze swojej niezależności od człowieka. Każdemu dobrze znane jest powiedzenie, że kot zawsze chodzi własnymi drogami. Oznacza ono właśnie to, że koty nie są uległe, robią to co chcą i kiedy chcą.
• Elegancja i gracja – koty są często uważane za piękne i zwinne zwierzęta. Ich zwinne ruchy i niesamowita elastyczność ciała stały się źródłem powiedzenia „kocie ruchy”. Koty są w swoich ruchach także niesamowicie dostojne, niczym prawdziwi artstokraci wśród zwierząt.
• Tajemniczość i nieuchwytność: Czy wiesz co siedzi w głowie kota? Nie sądzę;) Koty potrafią być niezwykle skryte a także chować się w różnych miejscach, co dodaje im pewnego rodzaju tajemniczości. Ne mają też tak oczywistej ekspresji jak psy, ciężko się domyślać, co koty myślą.
• Mądrość i wiedza. W niektórych kulturach koty były uważane za posiadające tajemną wiedzę i zdolność do przewidywania przyszłości. Jest to trochę wynik tego, że sprawiają wrażenie tajemniczych zwierząt, a trochę może tego, że wydają się być zdystansowane do otoczenia – tak jakby wiedziały coś, czego inni nie wiedzą. Także fakt, że koty na łamach dziejów były lubiane przez różnego rodzaju uczonych i magów, skojarzył te futrzaki z mądrością.
• Opiekuńczość: w Egipcie starożytnym koty były kojarzone z boginią opiekuńczą Bastet, która miała dbać o domostwa i chronić rodzinę. Sama Bastet miała postać kota, czyli kot dosłownie był ucieleśnieniem opieki nad ogniskiem domowym.
• Szczęście i powodzenie: w Japonii koty maneki-neko uważane są za szczęśliwe i przynoszące powodzenie swojemu domowi. Często stawia je się je przy wejściu do domu, żeby witały gości podniesioną, przynoszącą szczęście łapką.
• Niezwykła zdolność do przystosowania się do różnych warunków życiowych: koty potrafią żyć w różnych środowiskach i dostosowywać się do różnych sytuacji. Najlepszy łowca do walki z myszami? Kot. Najlepszy towarzysz znudzonej życiem arystokratki? Kot. Ulubiona puchata maskotka małej dziewczynki? Kot. Koty spotykane są na całym świecie w wielu rolach, świetnie radzą sobie w najróżniejszych warunkach.
• Kompania i przyjaźń: dla wielu ludzi koty są ukochanymi towarzyszami i przyjaciółmi. Często są one nawet traktowane jako członkowie rodziny.
• Zwinność: koty są znane ze swojej szybkości i zwinności, odznaczają się niebywałą precyzją ruchów. Z kocią zwinnością powiązane jest powiedzenie „kot zawsze spada na cztery łapy”. Rzeczywiście jest w tym porzekadle wiele prawdy. Koty mają tak elastyczny kręgosłup, zapewniający im gibkość dużo wyższą niż u innych ssaków, że spadając w locie z łatwością są w stanie obrócić swoje ciało tak, żeby miękko wylądować na cztery łapy.
• Czystość i higiena: koty są bardzo czystymi zwierzętami, które często myją się i pielęgnują swoją sierść.
• Intuicja – koty potrafią często wyczuć, co dzieje się wokół nich i zareagować na różne sytuacje. Intuicja to szósty zmysł, kojarzony także z magią i wiedzą tajemną. Czarownicom i magom często towarzyszy kot.
• Niezwykła siła w walce: koty potrafią być bardzo bojowe. W Starożytnym Egipcie kot był alegorią dzielnego wojownika.
• Szybkość: koty są nie tylko eleganckie i zwinne, ale również (kiedy jest to konieczne) badzo szybkie.
• Czujność i ostrożność. koty są zawsze czujne. Nawet wtedy, kiedy niepozornie ucinają sobie drzemkę na parapecie czy grzejniku, w każdej chwili są gotowe by błyskawicznie się zerwać i odbiec gdzieś w popłochu. Jest jakaś część kociej istoty, która nigdy nie śpi i zawsze czuwa.
• Czarny kot – symbol czarnoksięstwa.
• Złe moce – u Celtów kot był symbolem złych mocy, składano je więc w ofierze.
• Fałsz i obłuda – Dowodem na koci fałsz i obłudem miały być niegdyś ich źrenice, mnieniające swój kształt niezależnie od kąta padania światła.
• Siły nieczyste – Umiejętność kotów polowania w całkowitej ciemności była kojarzona z siłami nieczystymi.
• Okrucieństwo – koty potrafią długo bawić się swoją ofiarą, zanim ją zabiją.

Kot w sztuce

9,5 tysiąca lat – prawie 10 tysięcy. Conajmniej tyle już jesteśmy na tej planecie razem: my (ludzie) i koty. Z dzisiejszej perspektywy śmiało możemy powiedzieć, że koty są z nami od zawsze i wszędzie – elementem każdej kultury jest kot. Nic więc dziwnego, że stale pojawia się on także i w sztuce. Poznawanie obrazu kota w sztuce pozwala nam na lepsze wyobrażenie sobie, jakie role kot pełnił w życiu człowieka, a było tych ról wiele. Od zwykłego łapacza myszy w gospodarstwach domowych, poprzez koty- rodzinnych pupili i luksusowe maskotki arystokracji, koty towarzyszące czarownicom i magom, aż po koty wyniesione na ołtarze, czczone jako bóstwa. Sztuka jest tutaj jak lustro odbijające historię relacji kot- człowiek.

Koty w sztuce starożytnej: międzygatunkowa przyjaźń od zarania dziejów.

Koty od zawsze były uwielbiane przez ludzi i ich obecność w sztuce starożytnej jest dowodem na to, jak ważną rolę pełniły w życiu i kulturze różnych społeczności. W całym świecie, od Egiptu do Chin, koty były przedstawiane w sztuce, stanowiąc zarówno symbole bóstwa, władzy, jak i ludzkich przyjaciół.

Egipskie koty: kult i boskość

Egipcjanie czcili koty jako święte stworzenia święte. Według mitologii Starożytnego Egiptu koty przybierały różne formy: od małych zwierząt domowych, poprzez dzikie koty, aż po ucieleśnienia wielu bóstw. Przedstawiane były one w najróżniejszy sposób: jako domowe statuetki, elementy obrazów, a także wielkie rzeźby kocich bóstw w miejscach publicznych i świątyniach. Koty Starożytnego Egiptu były tak cenione, że karą za umyślne skrzywdzenie kota była śmierć. Najbardziej znaną kocią postacią Starożytnego Egiptu była dobra bogini Bastet, córka boga Ra. Bogini ta była przedstawiana w dwóch formach: w formie całkowicie kociej, lub w ciele kobiety z głową kota. Była ona boginią płodności, domostwa, ochrony przed chorobami i opiekunką kobiecych tajemnic.

Koty w Starożytnej Grecji i Rzymie

Wśród starożytnych Greków i Rzymian koty raczej były rzadko spotykane. W starożytnej literaturze greckiej koty są rzadko wspominane. Koty zostały sprowadzone do Grecji najprawdopodobniej przez Fenicjan, a pierwszym niepodważalnym dowodem na obecność kotów w Grecji są dwie monety pochodzące z V wieku p.n.e. .Na monetach tych odwzorowani są legendarni założyciele Rhegionu i Tarasu, czyli Iokastos i Phalanthos, bawiący się ze swoimi kotami.

Koty w mitologii greckiej: u boku Artemidy

W mitologii greckiej koty nie pojawiają się często. Tam, gdzie występują, kojarzone były z boginią Artemidą, która była opiekunką dzikiej przyrody i łowczynią. Od razu nasuwa się tu podobieństwo do Starożytnego Egiptu i Bastet. Z resztą sama Artemida była faktycznie kojarzona jako odpowiednik tej egipskiej bogini. Towarzyszące jej koty były uważane za zwierzęta, które podkreślały jej związek z naturą. Jak wyglądały greckie koty? W starożytnej sztuce greckiej sztuce koty były przedstawiane jako bardzo smukłe, wręcz chude, ale i eleganckie stworzenia.

Koty w dawnej sztuce chińskiej sztuce: symbol szczęścia i dobrobytu

W chińskiej sztuce koty często były przedstawiane jako symbole dobrobytu i szczęścia. Obecnie z kulturą chińską często kojarzone są japońśkie koty o imieniu Maneki-Neko,choć wcale chińskie one nie są. Są to tzw. czyli „koty, który przynoszą szczęście”. „Szczęśliwe koty”,”koty szczęścia”, były zwykle przedstawiane w formie figurek z uniesioną łapką. Podniesiona łapka jest gestem powitalnym. Bardzo dużo domostw , a także restauracji i sklepów posiadało taką włąśnie figurkę przy wejściu, gdyż miała ona przyciągać szczęście i pomyślność dla swoich właścicieli. Wchodzący do domu/ restauracji byli witani takim właśnie obiecującym pomyślność kocim gestem.

Mimo, że koty Maneki-neko są oryginalnie wytworem kultury japońskiej, w sztuce chińskiej jest wiele podobnych przedstawień kota. Najczęściej chińskie kotki to napuszone kocury, w wystawionymi, ostrymu pazurami i najeżonym futrem na grzbiecie. Nieraz mają związany ogon w supeł, choć nie wiem, co to oznacza.. Koty te nazywane są „Kotami Puszystymi” lub „Kotami Bezpieczeństwa” i są popularnymi motywami w chińskiej sztuce ludowej.

Innym znanym motywem związanym z kotami w chińskiej sztuce jest kot z różową rybą w pysku. Jest to symbol nadmiaru i obfitość w życiu. Ten motyw często pojawia się w najróżniejszych dziedzinach ówczesnej sztuki: w malarstwie, kaligrafii, rzeźbie oraz na przedmiotach codziennego użytku, takich jak porcelana, materiały, tkaniny czy biżuteria i innych ozdobach.

Podobnie jak w japońskiej kulturze także i w Chinach koty są uważane za istoty o wyjątkowych, nie do końca zrozumianych zdolnościach i nadprzyrodzonych mocach. Dawniej wierzono (a w wielu miejscach wierzy się do dzisiaj), że koty potrafią uchronić przed złym duchem, niepowodzeniem, złą pogodą, a także przyciągać dobre energie, pomagać w osiąganiu sukcesu w biznesie i karierze. Czyli immymi słowy – kot dobry na każdą okazję. 🙂

Koty w sztuce średniowiecznej – kot kumpel i opiekun.

Sztuka średniowieczna, a w szczególności iluminacje manuskryptów (czyli obrazeczki w starych, średniowiecznych księgach) , zawierała wiele przedstawień zwierząt, a wśród nich także i kotów. Często w towarzystwie ludzi. z czego można wywnioskować ich ważny status społeczny i bliskie relacje między ludźmi a tymi zwierzętami. Przyjrzyjmy się, w jaki sposób koty pojawiały się w sztuce średniowiecznej oraz jakie znaczenie przypisywano tym zwierzętom.

Koty w iluminacjach

Iluminacje to ręcznie malowane, ilustracyjne dekoracje w średniowiecznych księgach. Koty były bardzo popularnym motywem tychże iluminacji, szczególnie w księgach modlitewnych. Często były przedstawiane jako lojalne zwierzęta opiekuńcze, towarzyszące swoim właścicielom. Koty pojawiały się również jako element scen rodzajowych, zwłaszcza na iluminacjach z cyklami pór roku lub pracami rolniczymi. W scenkach tych często widzimy koty polujące na myszy lub ptaki. Te sceny dają nam wgląd w praktyczne zastosowanie kotów w średniowiecznym społeczeństwie, nie tylko jako przyjaciel, ale także jako pomocnik człowieka, pracujący z człowiekiem ręka w rękę w gospodarstwie domowym.

Koty na straży domostwa

W średniowieczu koty były doceniane za swoją umiejętność łapania szkodników, takich jak myszy i szczury. W zamkach i klasztorach gryzonie te stanowiły prawdziwą plagę, stanowiąc faktyczny problem i zagrożenie dla mieszkających tam ludzi. Wiele iluminacji przedstawia koty, które towarzyszą swoim właścicielom, właśnie na zamkach i w pałacach. Stąd wiemy, że koty pełniły podwójną rolę: świetnego łowcy gryzoni i lojalnego przyjaciela człowieka. W średniowiecznych manuskryptach koty ukazywane są często przy kominku lub na poduszce w sypialni, czyli tak samo, jak lubią się wylegiwać i dzisiaj: W najcieplejszym i najbardziej mięciutkim zakątku domu.

Koty – amulet chroniący przed złem

W sztuce średniowiecznej koty często były kojarzone z magią i mistycyzmem. Wierzono, że miały moc przeciwstawienia się złu, niektórzy zakładali, że kot uchroni ich przed czarownicż czy demonem. Wiele iluminacji przedstawia koty, które wpatrują się w płomienie, co symbolizuje ich zdolność do rozpoznawania zła. Skąd się wzięły te wierzenia? Najprawdopodobniej stąd, że koty naturalnie kontrolując populację roznoszących wiele śmiertelnych w tym czasie chorób szczurów, chroniły człowieka przed złem, czyli chorobą.

Kot w średniowiecznych tekstach

W średniowieczu koty pojawiają się często w literaturze. W opowieściach i legendach były powiązane z czarownicami i magią. Czasami były także kojarzone z łakomstwem i zdradą. Pojawiały się także w eposach i poematach. W „Pieśni o Rolandzie” autor opisuje koty jako zwierzęta towarzyszące czarownikowi – kusicielowi, który usiłował skłonić Rolanda do zdrady. W „Roman de Renart” pojawia się postać kotki, która walczy z lisem. Z kolei w poemacie „Pierścień Nibelunga” kot występuje jako zwierzę towarzyszące czarodziejowi – Alberichowi.

Koty w sztuce renesansu

Okres renesansu to czas rozkwitu sztuki. W okresie tym pojawiały się liczne przedstawienia fauny, w tym również kotów. Koty były pojawiały się w rozmaitych kontekstach, a ich obecność w dziełach sztuki renesansowej wskazywała na ich rolę w ówczesnym świecie.

Kocie symbole renesansu

Sztuka renesansu kochała posługować się symbolami. Prawie wszystko było alegorią czegoś. Także i koty w czasach renesansu były chętnie wykorzystywane jako metafory. Jednak ich znaczenie może być od siebie tak różne, że bez kontekstu , w jakim kot został umieszczony, nie da się zgadnąć, co miał symbolizować. Niekiedy kot symbolizuje kobiecość, czar i tajemniczość, a kiedyindziej zdradę, fałsz i chytrość. Jeszcze kiedyindziej oznacza wolność i niezależność.

Koty w sztuce dekoracyjnej

Koty pojawiały się również w sztuce dekoracyjnej, takiej jak rzeźby i freski. W średniowieczu i renesansie koty były często przedstawiane w sztuce sakralnej, jako zwierzęta, które towarzyszą świętym i patronom kościołów. Wszystko to sprawiło, że koty stały się popularnym motywem w sztuce dekoracyjnej, której celem było ozdabianie świątyń, pałaców i innych budynków.

Mrucząca inspiracja: koty w sztuce współczesnej

Od wieków ludzka miłość do kota zdaje się nie wygasać: zwierzęta te nadal inspirują współczesnych artystów. Od tradycyjnych obrazów, przez rzeźbę, ceramikę, grafikę, po dzieła cyfrowe – koty wkroczyły na (każdą) scenę sztuki współczesnej i nie zamierzają z niej schodzić. Hipnotyzują widzów swoim eleganckim czarem, spoglądając na nich zza kurtyny wyobraźni artsty. Co koty zmieniły w świecie sztuki współczesnej? Gdzie postawiły swoją łapę? Zbadamy to w kolejnej części artykułu.

Kot w malarstwie modernistycznym

Modernizm to kierunek sztuki, który zaistniał między latami 60-tymi XIXw a 70-tymi wieku XX. Nurty, ktore modernizm obejmował, mocno korelowały z modernizmem filozoficznym, który opiewał prymat rozumu jako transcendentalnej normy społecznej. W tym czasie zrodziło się też zjawisko awangardy. Artyści awangardy szukali nowych form wyrazu, które pierwszy raz w historii ludzkości nie miały naśladować świata zewnętrznego. Koty w sztuce modernistycznej często pojawiały się jako formy abstrakcyjne.

Kot – motyw surrealizmu

Koty były również motywem w sztuce surrealistycznej, pojawiając się w nieoczekiwanych i często absurdalnych kontekstach. Jednym z moich ulubionych dzieł surrealistycznych jest zdjęcie autorstwa Philippe Halsmana, fotografa ówczesnych celebrytów, przedstawiające Salwadora Dalego wraz z trzema kotami fruwającymi w powietrzu. Absurdalność tej scenki wraz z szaloną miną Dalego wydaje się doskonale podsumowywać cały dorobek surrealistyczny.

10 fantastycznych obrazów z kotami dla miłośników sztuki

1. Bart van Leck, Kot.

Bart van der Leck (1876-1958) był holenderskim malarzem, projektantem i architektem. Był współzałożycielem holenderskiego magazynu i ugrupowania artystycznego De Stijl. Ruch De Stijl tworzyli artyści utożsamiający się z neoplastycyzmem, który charakteryzował się kompozycjami liń pionowych i poziomych i geometrycznych plam w jaskrawych kolorach (barwach podstawowych).Doskonałym przykładem twórczości Barta van der Lecka jest obraz „Kot”.

2. Pierre-Auguste Renoir, Julie Manet znana również jako Dziecko z kotem

Pierre-Auguste Renoir (1841-1919) był francuskim malarzem, który jest uważany za jednego z najważniejszych przedstawicieli impresjonizmu. Renoir z wykształcenia był malarzem porcelany, ale był znany przede wszystkim z malowania pięknych kobiet i krajobrazów.,Przedstawiał je w jasnych i radosnych kolorach. Dzisiaj Renoir jest uważany za jednego z najważniejszych artystów francuskich w historii sztuki. Jego prace są przechowywane w wielu muzeach i kolekcjach na całym świecie. Powyższy obraz „Dziecko z kotem” przedstawia dziewczynkę tulącą słodkiego kociaka. Obraz jest namalowany miękkimi pociągnięciami pędzla, co nadaje całości niezwykłego klimatu przytulności, relaksu i odprężenia.

3. Herman Kruyder, Kot na polu krokusów

Herman Kruyder (1881-1935) był holenderskim malarzem, rzeźbiarzem i grafikiem.Urodził się w holenderskiej wsi Lage Vuursche. Był jednym z najważniejszych przedstawicieli holenderskiego ekspresjonizmu. Głównym tematem jego prac były pejzaże i zwierzęta.

4. Jankiel Adler, Kobieta z kotem

Jankiel Adler (1895-1949) był żydowskim malarzem i grafikiem polskiego pochodzenia. Zajmował się również scenografią. Tworzył w ramach nurtu ekspresjonizmu i abstrakcjonizmu. Silny wpływ na jego twórczość mieli Paul Klee i Kandinsky, których poznał osobiście w trakcie swojego pobytu w Niemczech. Gdy Hitler doszedł do władzy przeprowadził się z Niemiec do Paryża, gdzie związał się ze Szkołą Paryską.

5. Ernst Ludwig Kirchner, Autoportret z kotem

Ernst Ludwig Kirchner (1880-1938) był niemieckim malarzem i grafikiem związanym z ruchem ekspresjonistycznym, który odegrał ważną rolę dla rozwoju sztuki nowoczesnej na początku XX wieku.

Urodzony w Aschaffenburgu w Niemczech, Kirchner studiował architekturę, zanim zajął się malarstwem. Współzałożył grupę artystyczną Die Brücke (Most) w 1905 roku. Ideologicznie grupa Most przeciwstawiała się ówczesnemu establishmentowi. W rewolucyjnej atmosferze tej grupy powstawały dzieła inspirowane zarówno wielkimi artystami modernizmu jak i prymitywną sztuką afrykańską.

Dzieła Kirchnera często przedstawiały środowisko miejskie, a szczególnie interesował się obskurnym podziemiem życia miasta. Jego obrazy i grafiki przedstawiały zniekształcone postacie, odważne kolory i kanciaste linie, odzwierciedlając chaotyczną i frenetyczną naturę współczesnego społeczeństwa.

6. Faragó Géza, Szczupła kobieta z kotem

Faragó Géza (1907-1980) był węgierskim malarzem i grafikiem znany ze swojego unikalnego stylu. W swoich racach łączył proste motywy ludowe z nowoczesnością.

Urodzony w Budapeszcie, Faragó rozpoczął swoją karierę artystyczną w latach 20-tych, studiując na Węgierskiej Akademii Sztuk Pięknych w miejscu swojego urodzenia. Silnie widoczne są w jego sztuce motywy charakterystyczne dla węgierskiej wsi. Używał śmiałych, żywych kolorów i silnie uproszczonych form, aby tworzyć swoje kompozycje, które często miały oniryczny, surrealistyczny charakter.

7. Franz Marc, Dziewczynka z kotem II

Franz Marc (1880-1916) – niemiecki malarz i grafik. Urodził się w Monachium w Niemczech. Studiował na Akademii Sztuk Pięknych w Monachium, gdzie nawiązał istotne dla swojej artystycznej kariery znajomości. Na uczelni poznał francuskich postimpresjonistów i fowistów, których prace wywarły na nim ogromne wrażenie., W 1911 roku Franz Marc współzałożył ruch Der Blaue Reiter -Niebieski Jeździec, który miał na celu promocję sztuki nowoczesnej i przełamywanie tradycyjnych stylów akademickich. W tym okresie jego prace zyskały bardziej duchowy i mistyczny charakter, skupiający się na symbolice kolorów i form. Marc był zafascynowany światem zwierząt i ich pięknem, które uważał za duchowo nieskażone i niewinne w porównaniu z upadłą ludzką cywilizacją. W swoich pracach często malował konie, byki i inne zwierzęta jako symbole reprezentujące emocje i różne archetypy.

Marc zmarł w wieku 36 lat w trakcie I wojny światowej. Mimo krótkiej kariery, pozostawił liczne dzieła, które wywarły trwały wpływ na świat sztuki.

8.Agnes Miller Parker, Kot i motyl

Agnes Miller Parker (1895-1980) była brytyjską artystką znana z precyzyjnych drzeworytów i ilustracji. Po ukończeniu studiów w szkole artystycznej Szybko zdobyła uznanie za swoje drzeworyty, które charakteryzowały się śmiałymi liniamii i mocnym użyciem koloru.

9. Pablo Picasso, Kot rozszarpujący ptaka

Pablo Picasso (1881-1973) to hiszpański artysta, którego chyba nikomu nie trzeba przedstawiać. uważany za jednego z najważniejszych i najbardziej wpływowych twórców sztuki XX wieku. Był płodnym malarzem, rzeźbiarzem, grafikiem, ceramikiem i scenografem, który współtworzył ruch kubistyczny.

Wczesne życie i edukacja

Picasso urodził się w Maladze, w Andaluzji, w Hiszpanii w 1881 roku. Jego ojciec był malarzem, a matka zajmowała się szyciem. Picasso zaczął interesować się sztuką już we wczesnym dzieciństwie i otrzymywał lekcje malarstwa od swojego ojca. W wieku 16 lat został przyjęty do Akademii Sztuk Pięknych w Barcelonie, gdzie studiował przez dwa lata. W 1900 roku przeniósł się do Paryża, gdzie pozostał przez większość swojej kariery artystycznej.

Kariera

W Paryżu Picasso zetknął się z awangardowymi artystami i malarzami, którzy wpłynęli na jego styl i twórczość. W 1907 roku, razem z Georgesem Braquem, Picasso rozpoczął pracę nad kubizmem – ruchem artystycznym, który zakładał dekonstrukcję obiektów na formy geometryczne i płaszczyzny, przekształcając rzeczywistość w abstrakcyjne kompozycje.

Picasso był również znany z innowacyjnych technik malarskich, takich jak collage, asamblaż i różne techniki mieszane. Dotychczasowe zasady sztuki go nie obowązywały, z łątwością wykraczał poza utarte szlaki tworzenia dzieł artystycznych. Jego prace były często kontrowersyjne, ale równocześnie doceniane przez krytyków i publiczność za swoją odmienność i śmiałość. Jego wyobraźnia i łatwość tworzenia zdawały się nie mieć granic. Jego najsłynniejszym dziełem jest prawdopodobnie obraz „Les Demoiselles d’Avignon” z 1907 roku, który przedstawia pięć nagich, zniekształconych kobiet w odważnej i niekonwencjonalnej kompozycji.

Picasso poza malarstwem był również aktywny w innych dziedzinach sztuki, takich jak rzeźba, grafika, ceramika i scenografia. W ciągu swojej kariery stworzył tysiące dzieł, które są uważane za kanon w historii sztuki.

10. Paul Gauguin, Martwa natura z kotem

Paul Gauguin (1848-1903) był francuskim malarzem postimpresjonistycznym. Zyskał on sławę dzięki swoim kolorowym i egzotycznym malowidłom, które odzwierciedlały jego zainteresowanie egzotycznymi kulturami.

Wczesna kariera i związki z impresjonizmem

Gauguin rozpoczął swoją karierę artystyczną jako amatorski malarz, ale wkrótce zaczął rozwijać swoje umiejętności pod okiem Camille’a Pissarro, który wprowadził go do grupy impresjonistów. Gauguin zaczął malować sceny z życia codziennego, takie jak pejzaże i portrety, w stylu impresjonistycznym.

Podróż do Tahiti

Gauguin zawsze interesował się egzotycznymi kulturami i w 1891 roku postanowił wyjechać do Tahiti, gdzie chciał zobaczyć i namalować krajobrazy i sceny z życia Polinezyjczyków. Jego pobyt na wyspie inspirował go do stworzenia niektórych z jego najbardziej znanych prac, w tym serii obrazów zatytułowanych „Kobiety z Tahiti”.

Krytyka i kontrowersje

Mimo swojego sukcesu artystycznego, Gauguin był również kontrowersyjną postacią, krytykowaną za swoje styl życia i bliskie relacje z młodymi kobietami. Był również oskarżany o wykorzystywanie egzotycznych kultur jako tematu swoich prac, bez szacunku dla ich kultury i tradycji.